Een schokkend geval heeft zich voorgedaan in de Verenigde Staten, waar een man uit Michigan overleed aan hondsdolheid na een niertransplantatie van een donor die ook aan dezelfde ziekte leed. De donor was gestorven nadat hij door een stinkdier was bekrast terwijl hij een kitten verdedigde. Dit incident wordt door de autoriteiten omschreven als “uiterst zeldzaam”.
Volgens een recent rapport van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) onderging de patiënt uit Michigan in december 2024 een niertransplantatie in een ziekenhuis in Ohio. Ongeveer vijf weken later begon hij symptomen te vertonen zoals zwakte, verwarring en incontinentie in de onderste ledematen. Na opname in het ziekenhuis kreeg hij ademhalingsondersteuning en overleed uiteindelijk. Een postmortemonderzoek bevestigde dat hij aan hondsdolheid leed, wat voor verwarring zorgde omdat de familie had verklaard dat hij geen contact met dieren had gehad.
Verder onderzoek wees uit dat de donor uit Idaho had aangegeven dat hij was bekrast door een stinkdier. De familie van de donor verklaarde dat het incident plaatsvond toen een stinkdier agressief gedrag vertoonde tegenover een kitten dat ze in hun schuur hielden. De man duwde het dier weg, dat bewusteloos raakte. Enkele weken later vertoonde hij symptomen van hondsdolheid en overleed uiteindelijk.
Het onderzoek suggereerde dat de donor de ziekte had opgelopen van een vleermuis, die vervolgens het stinkdier besmette, en uiteindelijk de ontvanger van de nier infecteerde. Dit was pas het vierde gemelde geval van door transplantatie overgedragen hondsdolheid in de VS sinds 1978, volgens de CDC. Het risico op dergelijke infecties is echter extreem laag.
Na de ontdekking dat drie andere mensen hoornvliestransplantaties hadden ontvangen van dezelfde donor, werden deze verwijderd en kregen de ontvangers preventieve behandeling om infectie te voorkomen. Gelukkig vertoonden zij geen symptomen van hondsdolheid.
Dit incident benadrukt het belang van het verstrekken van accurate informatie over mogelijke risicofactoren bij orgaandonoren, zoals blootstelling aan dieren. Hondsdolheid wordt meestal niet getest bij donoren vanwege de zeldzaamheid ervan en de complexiteit van diagnostische tests. Het is cruciaal dat medisch personeel op de hoogte is van alle relevante informatie om dergelijke tragische gevallen in de toekomst te voorkomen.
