Evan Dando, de hartenbreker van de jaren 90 en frontman van The Lemonheads, lijkt zijn leven nooit als een tragedie te hebben beschouwd. Als een farce misschien, gezien zijn openheid over zijn meest bizarre misstappen. Voor veel rockfans is zijn carrière echter een aaneenschakeling van teleurstellingen.
Sinds Car Button Cloth uit 1996 heeft Dando slechts twee albums met originele muziek uitgebracht: het soloalbum Baby I’m Bored (2003) en The Lemonheads (2006). Hoewel hij enkele coveralbums uitbracht, bleef zijn sublieme songwriting schaars. De reden? Muziek maken stond vaak in de weg van zijn gekozen levensstijl: het gebruik van zoveel mogelijk drugs.
Nu, op 57-jarige leeftijd, is Dando twee jaar vrij van straatdrugs. Hij vertelt dit terwijl hij op een brandtrap achter de Islington Assembly Hall zit. Toch verraadt zijn uiterlijk zijn turbulente verleden: metalen tanden vervangen de ontbrekende in zijn bovenkaak, en zijn zinnen dwalen vaak zonder duidelijke reden van onderwerp naar onderwerp. Later op de avond zal hij deze eigenaardigheden meenemen op het podium, samen met zijn stapel boeken en een oude drumcomputer.
Een muzikaal talent in de schaduw van verslaving
Dando wordt vaak gezien als een van de meest getalenteerde melodisten van zijn generatie. Zijn nummers combineren melancholie, nostalgie en euforie in nauwelijks twee minuten. The Lemonheads begonnen als een hardcore punkband in Boston, maar onder Dando’s leiding evolueerden ze naar een melancholische sound met invloeden van zowel grunge als countrymuziek.
Met albums als It’s a Shame About Ray (1992) en Come On Feel The Lemonheads (1993) werd Dando het posterboy-alternatief van de grungebeweging. Hij was de golden boy van de indierock, met zijn lange blonde haar en nonchalante uitstraling. Maar na de piek in zijn carrière liet Dando alles varen, terwijl de drugs de overhand kregen.
De jeugd van een toekomstige rockster
Opgegroeid in een welvarend gezin in de buitenwijken van Boston, leek Dando’s jeugd moeiteloos. Zijn moeder was model, zijn vader advocaat, en hij ging naar een prestigieuze school. Toch was zijn leven niet zonder pijn: de scheiding van zijn ouders op tienjarige leeftijd liet diepe sporen na. Dando vond een uitlaatklep in muziek, maar al vroeg ook in drugs. “Ik wilde heroïne proberen nog voordat ik de puberteit bereikte,” zegt hij. Inspiratie haalde hij van literaire en muzikale iconen zoals William Burroughs en Keith Richards.
Een carrière doorspekt met chaos
Hoewel Dando zich aanvankelijk onderscheidde met zijn songwriting, verschoof zijn prioriteit al snel naar drugs. “Het ging me niet eens om de muziek. Het ging om het wachten op de volgende drugdeal,” geeft hij toe. Zijn verslaving aan heroïne en later Oxycontin bracht hem uiteindelijk naar een dieptepunt.
Dando’s persoonlijk leven was net zo chaotisch als zijn carrière. Zijn roem bracht hem talloze romances en wilde nachten, maar ook een diepgeworteld gevoel van ontheemding. “Ik probeerde de aandacht die ik miste van mijn vader, te krijgen van het publiek,” zegt hij. Maar zelfs op het hoogtepunt van zijn roem voelde hij zich verloren.
Herstel en nieuwe perspectieven
Drie jaar geleden bereikte Dando een keerpunt. Hij verhuisde naar Brazilië en verloofde zich, wat hem hielp zijn leven weer op de rails te krijgen. Hoewel hij niet volledig clean is – hij experimenteert af en toe met LSD en slikt ADHD-medicatie zonder diagnose – is hij nu vastbesloten om weer muziek te maken. Zijn aankomende album, Love Chant, is volgens hem “psychedelisch en zwaar, maar ook ingetogen.”
Een man van tegenstrijdigheden
Ondanks zijn littekens, zowel fysiek als emotioneel, blijft Dando charmant en innemend. Hij heeft misschien niet langer de looks van een rockgod, maar zijn aanwezigheid blijft magnetisch. Terwijl hij zijn verleden niet bagatelliseert, kijkt hij met optimisme naar de toekomst. “Ik weet dat ik een goed persoon ben, en wat er ook gebeurt, het is oké,” zegt hij. “Ik ben eindelijk chill.”
Voor fans is er hoop: misschien is Evan Dando klaar voor een nieuw hoofdstuk in zijn muzikale reis, zonder zijn demonen als gezelschap.
