De Europese Centrale Bank heeft in het verleden beloofd “wat er ook voor nodig is” te zullen doen om de euro te beschermen. Deze historische belofte werd gedaan door Mario Draghi tijdens de financiële crisis van 2012. Nu, jaren later, staat Christine Lagarde aan het roer van de ECB en wordt ze geconfronteerd met moeilijke tijden.
De Franse economie kampt met aanzienlijke problemen, met een staatsschuld van 112% van het bbp en een jaarlijks tekort van 6%. De voorspelling voor 2025 is niet rooskleurig, met een verwacht tekort van 6,3%. Lagarde, als eerste vrouwelijke bankier van Europa, staat voor de uitdaging om mogelijk soortgelijke stappen te moeten nemen als Draghi destijds.
De politieke en economische instabiliteit in Frankrijk zorgt voor spanningen, en Brussel dreigt met maatregelen vanwege de buitensporige tekorten. De mogelijkheden van de ECB als ‘noodkredietverstrekker’ lijken niet zo grenzeloos te zijn als destijds gedacht werd. Lagarde staat voor een grote uitdaging.
Het verschil tussen 2012 en 2025 is duidelijk. De geopolitieke situatie is veranderd en de economische omstandigheden zijn niet meer hetzelfde. Lagarde zal moeten beslissen hoe ze zal omgaan met de dreigende economische schokken voor de Franse economie. Zal ze het ‘whatever it takes’-record durven en kunnen evenaren? De toekomst zal het uitwijzen.
