In 1982 prees Donald Trump Richard Nixon als een van de grote mannen van het land, ongeveer 8 jaar na zijn ontslag. Trump en Nixon deelden een bewondering voor elkaar, wat misschien te maken had met hun gedeelde benadering van politiek en buitenlands beleid. Trump was vooral onder de indruk van Nixon’s diplomatieke prestatie in 1972, toen hij China bezocht en de relatie met het land transformeerde.
Nu, decennia later, lijkt Trump te streven naar een soortgelijke diplomatieke meesterzet met Rusland en China. Zijn regering heeft plannen om een grote overeenkomst te sluiten met de Russische president Poetin, in de hoop de allianties van Rusland met China, Iran en Noord-Korea te verbreken. Deze strategie doet denken aan Nixon’s historische bezoek aan China in 1972, waarbij hij de relatie tussen de VS en de Sovjet-Unie transformeerde.
Echter, de omstandigheden zijn nu anders. Rusland en China zijn nu nauwere bondgenoten dan ooit tevoren, met een bloeiende economische en militaire samenwerking. Het verbreken van de banden tussen deze twee landen zou voor Poetin bijna suïcidaal zijn, gezien de economische voordelen die China biedt aan Rusland. Bovendien zou de toenadering tot Rusland de Europese bondgenoten van de VS vervreemden en zorgen baren bij de Aziatische partners van Washington.
Hoewel Trump misschien gelooft dat zijn “reverse Nixon” strategie vruchten zal afwerpen, zijn er tal van obstakels die zijn plannen in de weg staan. De diepe band tussen Rusland en China, de economische belangen van beide landen en de geopolitieke realiteit maken het zeer onwaarschijnlijk dat Trump zal slagen in zijn poging om een nieuwe diplomatieke relatie tussen Rusland en China te creëren. De geschiedenis van Nixon kan misschien Trump inspireren, maar het is onwaarschijnlijk dat hij dezelfde impact zal hebben.
