De eerste aflevering van het 25ste seizoen van Hello Goodbye bracht een aangrijpend verhaal naar voren. Een stel stond op Schiphol te wachten op hun oudste zoon, die terugkeerde van een reis door Zuid-Amerika. Terwijl ze hem verwelkomden, konden ze niet anders dan denken aan de twee andere zoons die ze waren verloren. “We hebben drie zoons gehad, daarvan is er nog maar één in leven.”
De ouders vertelden over het verlies van hun jongste zoon, die vlak voor zijn eindexamen bij een verkeersongeluk om het leven kwam. Het verdriet van dit verlies was nog vers, zelfs vijf jaar later. De politie bracht hen destijds het verschrikkelijke nieuws: “Teun heeft een eenzijdig ongeval gehad, en hij heeft het niet overleefd.”
Het verlies van hun jongste zoon kwam bovenop het verlies van hun oudste zoon, die enkele dagen na de geboorte was overleden. Deze opeenstapeling van verlies heeft het vertrouwen van de ouders in de wereld flink aangetast. “Het feit dat we dit hebben meegemaakt bij onze oudste en daarna met onze jongste, maakt dat je het vertrouwen in de wereld ook een beetje verliest”, aldus de vader. “Je verliest echt een stukje vertrouwen wanneer je zoiets vreselijks meemaakt.”
Desondanks hebben de ouders ook de kracht van liefde ervaren in tijden van verdriet. Ze voelden zich gedragen en gesteund door hun omgeving. Het grote verdriet heeft laten zien hoe sterk de band van liefde kan zijn. “Ik heb me echt gedragen gevoeld. We hebben onszelf kunnen dragen, maar er is ook heel veel om ons heen geweest wat eraan bij heeft gedragen dat we hier nu zo bij staan”, aldus de moeder.
Het verlies van hun twee zoons heeft diepe wonden achtergelaten, maar de kracht van liefde en steun heeft hen geholpen om door te gaan. Het verdriet zal altijd blijven, maar met de steun van hun omgeving proberen de ouders het leven weer op te pakken.
