De regering van Qatar bood Donald Trump een Boeing 747 aan om de Air Force One te vervangen, waarop de president simpelweg reageerde met “Waarom niet? Alleen dwazen weigeren geld.” Dit leidde tot directe belangenconflicten en zelfafhandeling in blockchain, waar triljoenen dollars worden verhandeld aan cryptocurrencies, zoals opgemerkt door de Economist.
In de afgelopen zes maanden is crypto niet alleen een financieel hulpmiddel geworden, maar ook een belangrijk element van ons openbare leven. Ministers hebben grote portefeuilles in digitale activa en fans van de site zijn benoemd tot hoofd van regelgevende autoriteiten. De Trump-familie heeft een miljard dollar aan crypto, wat misschien wel de belangrijkste bron van rijkdom is.
De ironie van de situatie is duidelijk. Toen Bitcoin in 2009 werd opgericht, kwam het voort uit een utopische, anti-autoritaire beweging. Cryptocurrency werd gezien als een bevrijdingstechnologie, maar is nu betrokken bij fraude, witwassen van geld en andere financiële misdaden, en heeft een vuile relatie ontwikkeld met de Amerikaanse uitvoerende macht.
Terwijl de rest van de wereld duidelijke regels voor crypto heeft vastgesteld, blijft de politieke interpretatie in de VS complex. De technologie van tokenized activa evolueert, met traditionele bedrijven die zich ook op blockchain wagen. De grootste hoop ligt bij betalingsaanbieders, zoals MasterCard en Stripe, die stablecoin-transacties mogelijk maken.
Echter, de politieke bemoeienis heeft de zaak bemoeilijkt. Een cryptowet werd geblokkeerd in de Senaat, en de connectie van de ruimte met de Trump-familie heeft een technologische zaak gepolitiseerd, waardoor een nieuw conflict is ontstaan in het Congres. Industries die zo sterk geïdentificeerd worden met een enkel politiek kamp, lopen het risico beïnvloed te worden door de schommelingen van de publieke opinie. Het is belangrijk dat nieuwe regels worden ingesteld om het financiële systeem te beschermen tegen risico’s van systemische transmissie.
