Trump nam het risico om geen vier voorgangers te willen met de aanval op Iran
Van sancties op sabotage en cyberaanvallen tot diplomatie, de Verenigde Staten hebben de afgelopen 20 jaar elk wapen gebruikt om het nucleaire programma van Iran te vertragen. Zondagochtend nam president Donald Trump echter een grote stap door de nucleaire infrastructuur van Iran aan te vallen, iets wat zijn voorgangers bewust vermeden hadden uit angst voor een oorlog in het Midden-Oosten.
Voor Trump is deze beslissing het grootste risico van zijn tweede termijn, zoals New York Times benadrukt in hun analyse. Hij wedt dat de Verenigde Staten Iran kunnen weerstaan en voorkomen dat het land zijn nucleaire programma in de toekomst kan herbouwen. Dit is een ambitieus doel, gezien het feit dat Iran heeft gedreigd het kernwapenverdrag te verlaten en zijn ondergrondse programma te versnellen in het geval van een aanval.
Het Witte Huis heeft betoogd dat de aanval een voorzorgsmaatregel was om een dreiging te neutraliseren, maar de Iraniërs zullen het zien als een bedreiging. Trump heeft zijn militaire samenwerking met Israël uitgebreid en benadrukt dat de Verenigde Staten in staat zijn om Iran’s leiders te doden. Het moment leek gunstig, aangezien Iran plotseling zijn bondgenoten verloor en zijn nucleaire programma de enige verdediging bleef.
Historici zullen zich in de toekomst afvragen of er een andere manier was om met de situatie om te gaan. Als Iran niet reageert of zijn nucleaire ambities opgeeft, zal Trump beweren dat alleen hij bereid was om militaire kracht te gebruiken voor een doelwit dat zijn voorgangers te gevaarlijk vonden. Er bestaat echter ook een risico dat Iran zich herstelt en zijn nucleaire ambities voortzet, waardoor een nog grotere crisis kan ontstaan.
Trump heeft met de aanval op Iran een groot risico genomen, waarbij de uitkomst nog onzeker is. De toekomst zal uitwijzen of zijn acties de gewenste resultaten zullen opleveren of juist tot verdere escalatie zullen leiden.
