Een recente ontdekking heeft aan het licht gebracht dat er onder de Atlantische Oceaan een enorme aquifer van zoet water ligt, die zich uitstrekt langs de oostkust van de Verenigde Staten, van New Jersey tot Maine. Deze verrassende vondst kwam bijna 50 jaar na een toevallige ontdekking, toen een Amerikaans overheidsschip tijdens het zoeken naar mineralen en koolwaterstoffen per ongeluk op zoet water stuitte. Op basis van deze bevinding leidde een internationaal onderzoeksteam, genaamd expeditie 501, deze zomer een missie voor de kust van Cape Cod. Door te boren onder de zoute wateren verzamelde de groep duizenden monsters die het bestaan van dit enorme zoetwaterreservoir bevestigden.
“We moeten alle mogelijkheden overwegen om meer water voor de samenleving te vinden. We hebben gezocht op een van de laatste plaatsen waar men zoet water op aarde zou verwachten,” aldus Brandon Dagan, een geofysicus aan de Colorado Mineral School van het onderzoeksteam. De onderzoekers hebben bijna 50.000 liter water gevonden en zijn bezig met het analyseren ervan om belangrijke vragen te beantwoorden: komt het water van bevroren gletsjers, ondergrondse grondwaterlagen of een combinatie van beide? En kan dit water op een veilige en duurzame manier worden gebruikt?
De implicaties van deze ontdekking zijn enorm. De Verenigde Naties voorspellen dat de wereldwijde vraag naar zoet water in vijf jaar tijd met meer dan 40% zal toenemen. De stijging van de zeespiegel heeft invloed op kustwaterbronnen, terwijl datacenters die kunstmatige intelligentie voeden enorme hoeveelheden water verbruiken.
De missie 501, gefinancierd met $25 miljoen door de US National Science Foundation en het European Oceanographic Research Consortium, boorde tot 400 meter diep in de zeebodem. Metingen toonden niveaus van zoutgehalte zo laag als 1 deel per duizend, bijna drinkwaterkwaliteit. Wetenschappers waarschuwen echter dat het oppompen van dit onderwaterwater onvoorspelbare ecologische gevolgen kan hebben, zoals verstoring van mariene ecosystemen of vervuiling van de bron zelf. Het onderzoeksteam zal de komende maanden monsters analyseren om de leeftijd en oorsprong van het water te identificeren. Als blijkt dat het op natuurlijke wijze wordt aangevuld, kan het een waardevolle reserve voor de toekomst zijn.
