In het zuiden van Madagaskar heerst aan het einde van het droge seizoen een gevoel van eenzaamheid onder de bevolking. Mensen dorsten niet alleen naar regen en geld, maar ook naar gezelschap. Het is een schrijnende situatie waarbij armoede en honger de boventoon voeren, en waar eenzaamheid een alarmerend probleem is.
Vaak wordt gedacht dat eenzaamheid vooral voorkomt in rijke, individualistische samenlevingen. Echter, de gegevens tonen aan dat arme landen juist een hogere mate van eenzaamheid laten zien. Het paradoxale is dat Afrika, de thuisbasis van ubuntu, het idee van menselijkheid door anderen, het eenzaamste continent is.
Eenzaamheid wordt gedefinieerd als de pijnlijke kloof tussen onze verwachtingen van sociale relaties en wat we daadwerkelijk ervaren. Het ontbreken van bevredigende relaties kan ernstige gevolgen hebben, zoals hartaanvallen en depressie.
Uit onderzoek blijkt dat hoe armer een land is, hoe groter de eenzaamheid. Madagaskar, een land waar 70% van de bevolking leeft van minder dan $3 per dag, staat bovenaan de lijst als het gaat om eenzaamheid.
Armoede kan leiden tot een gebrek aan sociale interactie en relaties. In rijkere landen brengen mensen meer tijd door met vrienden, familie en collega’s, terwijl in armere landen de kwaliteit van sociale banden lijdt onder de dagelijkse strijd om te overleven.
Het is belangrijk om eenzaamheid serieus te nemen en te erkennen dat het een mondiaal probleem is. Initiatieven zoals het voorschrijven van sociaal contact in Engeland en het opzetten van “vriendschapsbankjes” in Zimbabwe laten zien dat gemeenschapsverbindingen een verschil kunnen maken.
Eenzaamheid is geen voorrecht van de rijken, het treft vaak degenen die het minst hebben. Het aanpakken van armoede en het bevorderen van gemeenschap zijn essentieel om eenzaamheid tegen te gaan en een betere toekomst te creëren voor degenen die het nodig hebben.
