Sir Keir Starmer wordt bekritiseerd omdat hij de terugkeer van een Britse activist uit detentie in Egypte heeft gevierd, in het licht van zijn eerdere berichten op sociale media. De activist in kwestie is Alaa Abd El Fattah, een prominent figuur in de Egyptische protestbeweging. El Fattah werd in 2019 gearresteerd vanwege zijn deelname aan vreedzame demonstraties en werd onlangs vrijgelaten.
Starmer tweette zijn blijdschap over de terugkeer van El Fattah en prees hem als een “moedige activist”. Hij bedankte ook de Britse ambassade in Egypte voor hun inspanningen om El Fattah vrij te krijgen. Echter, critici wijzen op eerdere uitspraken van El Fattah die als controversieel worden beschouwd. Zo heeft hij in het verleden steun betuigd aan terroristische organisaties en antisemitische opmerkingen gemaakt.
De reacties op Starmer’s steun aan El Fattah zijn gemengd. Sommigen prijzen hem voor het opkomen voor mensenrechten en het recht op vrijheid van meningsuiting. Anderen vinden dat Starmer zijn steun beter had moeten overwegen, gezien de omstreden opvattingen van El Fattah.
De kwestie roept ook vragen op over het beleid van de Britse regering met betrekking tot mensenrechten en politieke gevangenen in Egypte. Verschillende mensenrechtenorganisaties hebben herhaaldelijk kritiek geuit op het autoritaire regime van president Abdel Fattah el-Sisi en roepen op tot meer actie van westerse regeringen om de mensenrechtenschendingen in het land aan de kaak te stellen.
Starmer’s steun aan El Fattah heeft ook verdeeldheid gezaaid binnen zijn eigen partij, de Labour Party. Sommige partijleden steunen zijn beslissing om solidariteit te tonen met de activist, terwijl anderen vinden dat hij beter had moeten nadenken over de mogelijke implicaties van zijn steun.
Het is duidelijk dat de zaak rond El Fattah en de reactie van Starmer op zijn vrijlating een complexe kwestie is die verschillende meningen en standpunten oproept. Het roept vragen op over de rol van politici in het steunen van controversiële figuren en de mate waarin zij verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun acties en uitspraken. Het is te hopen dat deze discussie bijdraagt aan een breder debat over mensenrechten en vrijheid van meningsuiting, zowel in Egypte als in andere landen wereldwijd.
