Een hoge schutting om de tuin zetten lijkt tegenwoordig de norm te zijn, maar waarom doen we dat eigenlijk? Frans Bromet, bekend van zijn documentaires, heeft zich hierover gebogen in zijn nieuwe reeks genaamd ‘Bromet over de schutting’. Hij vraagt zich af waarom we vroeger met een touwtje uit de brievenbus toe konden, maar nu muren bouwen om onze tuinen.
De documentaire laat verschillende perspectieven zien van mensen met een hoge schutting om hun tuin. Zo vertelt Dina uit Lelystad dat zij een gat in haar schutting heeft gemaakt om toch contact te kunnen houden met de buren. Haar schutting is van steen en diende ter bescherming na een brand en inbraak. Voor haar is de veiligheid van haar kostbare koikarpers van onschatbare waarde.
Gerda uit Kortenhoef daarentegen voelt zich juist veiliger met haar hoge schutting. Ze is bang voor buitenlanders die in haar buurt rondlopen en heeft daarom liever een afscheiding om haar tuin. Jasper uit Amersfoort daarentegen woont in een wijk waar gezamenlijk werd besloten dat een hoge schutting niet gewenst is. Hier staat contact met de buren en het behouden van een gemeenschapsgevoel centraal.
De documentaire laat zien dat de redenen voor het plaatsen van een hoge schutting uiteenlopen. Terwijl sommigen het zien als een noodzakelijke vorm van bescherming, zijn er ook mensen die juist streven naar meer contact en verbondenheid met hun buren. Het fenomeen van de hoge schutting roept vragen op over privacy, veiligheid en gemeenschapsgevoel en laat zien hoe verschillende mensen hiermee omgaan in hun eigen omgeving.
