De Russische president Vladimir Poetin heeft aangekondigd dat er een unilateraal staakt-het-vuren van drie dagen zal plaatsvinden in Oekraïne, ter gelegenheid van de 80e verjaardag van de Sovjet-Unie en haar bondgenoten in de Tweede Wereldoorlog. Het Kremlin heeft aangegeven dat dit staakt-het-vuren zal plaatsvinden op de dag van de overwinning op 9 mei, wanneer Rusland de bijdrage van de Sovjet-Unie aan de nederlaag van nazi-Duitsland viert.
Het staakt-het-vuren zal van middernacht op 7 tot 8 mei duren tot middernacht op 10 tot 11 mei. Dit is het tweede staakt-het-vuren dat Moskou heeft verklaard, het eerste vond plaats tijdens Pasen. Tijdens het vorige staakt-het-vuren beschuldigden zowel Oekraïne als Rusland elkaar van het schenden van de wapenstilstand.
Het Kremlin beweert dat dit nieuwe staakt-het-vuren de bereidheid van Rusland toont om deel te nemen aan vredesonderhandelingen zonder voorwaarden voor de eliminatie van de “belangrijkste oorzaken” van de oorlog in Oekraïne. Volgens Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov is dit een “manifestatie” van de goodwill van Rusland.
Echter, volgens de BBC wordt er getwijfeld aan de oprechtheid van dit staakt-het-vuren. Het lijkt erop dat Poetin dit staakt-het-vuren heeft afgekondigd om buitenlandse ambtenaren en gasten te verwelkomen tijdens de viering van de Russische Victory Day, en om kritiek van het Westen te voorkomen.
President Donald Trump heeft aangegeven dat hij eerst een permanent staakt-het-vuren wil zien voordat er sprake kan zijn van vrede. Oekraïense president Volodimir Zelenski heeft ook zijn twijfels geuit over de oprechtheid van Poetin en heeft aangegeven dat hij meer waarde hecht aan mensenlevens dan aan parades.
Het staakt-het-vuren lijkt dus meer een strategische zet van Poetin om zijn imago te beschermen en zijn positie te versterken. Het gebrek aan monitoringmechanismen en de mogelijke profijt die Rusland hieruit kan halen, roept vragen op over de oprechtheid van dit gebaar. Uiteindelijk lijkt Poetin dit staakt-het-vuren vooral te gebruiken voor zijn eigen politieke agenda en om zijn positie in Oekraïne te behouden.
