De zaak Pelicot, een rechtszaak die het Franse bewustzijn heeft geschud, heeft een nationale discussie op gang gebracht over seksueel geweld en instemming. In het centrum van deze zaak stonden 51 mannen, die binnen een straal van 50 kilometer van elkaar woonden, en Dominique Pelicot, de leider van de misdaden. Hij drugde zijn vrouw Gisèle en nodigde vreemden uit om haar meer dan tien jaar lang te verkrachten en aan te vallen.
Donderdag was de rechtbank van Avignon gevuld met honderden mensen, terwijl velen buiten de zittingszaal wachtten om de uitspraak te horen. Van de 51 mannen werden 49 schuldig bevonden aan verkrachting, twee aan seksuele aanranding. Vier van hen werden ook veroordeeld voor het bezit van afbeeldingen van seksueel misbruik van kinderen.
De daders werden aangeduid als “Monsieur-Tout-Le-Monde” of “Meneer Iedereen” – geen beroepscriminelen, maar mannen van verschillende leeftijden (26 tot 74) en beroepen, waaronder verpleegkundigen, militairen, journalisten en gevangenisbewaarders. Ondanks het overweldigende bewijs – honderden video’s en duizenden berichten waarin hun plannen werden beschreven – gaven slechts een dozijn mannen hun schuld toe. Velen beweerden dat de toestemming van Dominique voldoende was, zonder Gisèle’s instemming nodig te achten.
Dominique Pelicot kreeg de maximale straf van 20 jaar gevangenisstraf. De andere mannen kregen straffen variërend van drie tot vijftien jaar, terwijl sommigen na voorwaardelijke straffen op vrije voeten kwamen. Veel inwoners van Mazan, het dorp waar de misdaden plaatsvonden, zijn van mening dat de straffen niet streng genoeg zijn en vrezen dat soortgelijke misdaden opnieuw kunnen gebeuren.
Gisèle’s moedige beslissing om haar anonimiteit op te geven en de zaak openbaar te maken, was bedoeld om een einde te maken aan de schaamte die slachtoffers ervaren en het bewustzijn over verkrachtingscultuur te vergroten. “Het was een keuze om het openbaar te maken,” zei Sarah McGrath van Women for Women France. Gisèle’s actie heeft haar een feministisch icoon gemaakt, vastbesloten om “de schaamte te laten veranderen van kant.”
Hoewel Frankrijk internationaal bekendstaat om progressieve vrouwenrechten, zoals het recente grondwettelijke recht op abortus, blijven de statistieken over seksueel geweld schokkend. Slechts 10% van de slachtoffers meldt verkrachting, en van die gevallen leidt slechts 1 tot 4% tot een veroordeling.
De zaak Pelicot heeft niet alleen slachtoffers geïnspireerd om naar voren te komen, maar ook een bredere nationale introspectie teweeggebracht over wat instemming betekent en hoe verkrachtingscultuur moet worden aangepakt. Vrouwenrechtenactivisten zien dit als een nieuw begin, met hoop op onderwijs over instemming op scholen en hervormingen in het strafrecht.
Gisèle verliet de rechtbank met optimisme en verklaarde dat deze zaak een toekomst toont waarin vrouwen en mannen in harmonie en wederzijds respect kunnen leven. Nu is het aan Frankrijk om deze beweging voort te zetten en blijvende verandering te realiseren.
