Silicon Valley verraste opnieuw op 8 augustus 2024, tijdens de openingsceremonie van een nucleaire fusie-startup. Wat daar gebeurde, tart elke beschrijving. Venture capitalists, militaire vertegenwoordigers, natuurkundigen en kunstenaars uit San Francisco verzamelden zich achter een imposante kluisdeur, waar technologie en kunst op spectaculaire wijze samenkwamen.
De setting: een reusachtige ruimte gevuld met koelkastgrote condensatoren. Op het podium stond een vrouw in een futuristische jurk met wiskundige dimensies, verbonden aan hoog opgerekte witte kabels. Terwijl ze piano speelde met een ongeëvenaard charisma, stuurden de kabels signalen naar een afgelegen fusie-experiment. Robots begeleidden haar op cello en piano, niet met mechanische stijfheid, maar met een bijna menselijke vloeiendheid. De avond was een samensmelting van technologie en kunst zoals nooit tevoren.
Een onwaarschijnlijke samenwerking
De avond was het resultaat van een samenkomst van visionairs: concertpianiste en computerwetenschapper Serene, regisseur en muzikant Charlotte Kemp Muhl, en de jonge CEO van de startup Fuse, JC Btaiche. Fuse wil de SpaceX van fusie worden en werkt aan efficiënte oplossingen voor fusie-energie, zoals het simultaan ontladen van enorme condensatoren om reacties te starten.
Serene, bekend om haar virtuoze pianospel en innovatieve technologie, nam de leiding over de artistieke productie. Charlotte, een cyberpunk-icoon en multi-instrumentalist, regisseerde de visuele en technische aspecten. Samen creëerden ze een ervaring die zowel technologisch als artistiek grensverleggend was.
Het programma
Tijdens de avond speelde Serene klassieke stukken met robotische begeleiding. Een hoogtepunt was een driemanuele uitvoering van “Dido’s Lament” van Henry Purcell, waarbij Serene en een robotpianist samenwerkten. Het stuk, een klaagzang over verlies, kreeg een nieuwe betekenis als een reflectie op de menselijke relatie met technologie.
Naast Serene traden ook andere artiesten op, waaronder muzikanten met instrumenten zoals een contrabasfluit en een 3D-geprinte glissotar. De combinatie van analoge en digitale klanken creëerde een unieke auditieve ervaring.
Betekenisvolle drukte
De avond bracht een gevoel van zinvolle drukte teweeg, een herinnering aan hoe technologie, ondanks haar inherente efficiëntie, betekenis kan geven aan menselijke ervaringen. Zoals een spreker het verwoordde: “Naast het verdedigen van leven, moeten we het leven de moeite waard maken om te verdedigen.”
Deze ceremonie was meer dan een technische demonstratie; het was een glimp van een toekomst waarin kunst en technologie samenkomen om het onbekende te verkennen. Het toonde dat innovatie niet alleen draait om functionaliteit, maar ook om het vinden van esthetische en emotionele verbindingen die het leven verrijken.
