In het hart van Amsterdam-Slotervaart woont de 56-jarige Robert Cekov, een violist die zijn liefde voor de viool al op jonge leeftijd ontdekte. Geboren en getogen in Strumica, Noord-Macedonië, begon Cekov op achtjarige leeftijd met vioolspelen. Wat aanvankelijk een hobby leek, ontwikkelde zich al snel tot een serieuze passie. Na het winnen van een staatsconcours op dertienjarige leeftijd, kreeg hij de kans om zijn muzikale opleiding voort te zetten aan het muziekgymnasium in Belgrado. Het was een cruciale stap in zijn leven, en Cekov blikt met tevredenheid terug op deze keuze.
Cekov’s viooldocent, Ilya Grubert, speelde een sleutelrol in zijn muzikale reis. Grubert verhuisde vanuit de Balkan naar Amsterdam, en Cekov volgde hem met de intentie om slechts één jaar in Nederland te blijven. Echter, het leven nam een andere wending en inmiddels woont Cekov al meer dan dertig jaar in Nederland. Hij heeft zich gevestigd als eerste violist bij Het Ballet Orkest en treedt ook regelmatig op met zijn Ichtus Strijkkwartet en tijdens koffieconcerten met pianist Wouter Harbers. Deze veelzijdigheid in zijn muzikale carrière biedt Cekov de gelegenheid om zijn passie op verschillende manieren tot uiting te brengen.
Een belangrijk aspect van Cekov’s muzikale identiteit is zijn roots in de Balkan. Hij merkt op dat zijn spel onmiskenbaar beïnvloed is door de muzikale tradities van Zuidoost-Europa. “In de Balkanlanden spelen ze iets pittiger, iets directer,” legt hij uit. Voor hem is muziek maken niet alleen een technische vaardigheid, maar ook een sociaal gebeuren. De emotie en diepgang die hij in zijn spel legt, zijn een reflectie van zijn achtergrond. Cekov combineert zijn klassieke opleiding met de levendigheid van volksmuziek, iets wat hij pas later in zijn leven heeft omarmd.
Zijn verhuizing naar Nederland was aanvankelijk niet een bewuste keuze. Na de oorlog op de Balkan werd het voor Cekov duidelijk dat zijn toekomst in Nederland lag. Hij voltooide zijn studie aan het Rotterdams conservatorium en bouwde een leven op in Amsterdam, waar hij nu ook een dochter heeft die in Delft studeert. Cekov’s band met zijn geboorteland blijft sterk; hij reist meerdere keren per jaar terug naar Macedonië, waar hij samen met zijn zus een huis bezit.
Cekov’s liefde voor muziek gaat verder dan alleen zijn optredens. Hij hecht veel waarde aan het spelen van christelijke muziek en geestelijke liederen. Met zijn Ichtus Strijkkwartet neemt hij regelmatig deel aan kerkdiensten, waar het niet alleen gaat om muzikale perfectie, maar om de spirituele ervaring die muziek kan bieden. “Zingen is twee keer bidden,” zegt hij, en benadrukt dat de dienstbaarheid en verbondenheid met de gemeenschap centraal staan in deze optredens.
De veelzijdigheid van Cekov’s muzikale activiteiten is wat hem drijft. Hij voelt zich het meest op zijn gemak tijdens het samenspelen met anderen, of dat nu in een groot orkest is of in een intiem strijkkwartet. De energie en communicatie die ontstaan tijdens gezamenlijke uitvoeringen zijn voor hem van onschatbare waarde. Ondanks de uitdagingen van solo-optredens, waardeert hij de mogelijkheid om zijn eigen karakter en emotie in de muziek te leggen.
Robert Cekov’s leven en carrière zijn een prachtig voorbeeld van hoe muziek kan verbinden en verrijken. Zijn reis van een jonge violist uit Macedonië naar een gerespecteerde muzikant in Nederland getuigt van zijn toewijding en passie. Met zijn roots stevig verankerd in de Balkan en zijn hart in de Nederlandse muziekcultuur, blijft Cekov een bron van inspiratie voor velen in de wereld van de klassieke muziek.
