Paus Franciscus, de 266e bisschop van Rome en de heerser van de Vaticaanse staat, heeft onlangs een boek geschreven waarin hij zijn memoires deelt. In deze autobiografie laat hij zien dat hij zichzelf als onwaardig beschouwt en een afkeer heeft van oorlog. Hij benadrukt zijn nederigheid, zijn liefde voor voetbal, God en pizza, maar ook zijn bezorgdheid dat hij geen pizza meer kan bestellen en moet eten in het Vaticaan.
Hoewel Paus Franciscus een goede man is, heeft hij volgens critici een slecht boek geschreven. Het boek, dat meer preken dan verhalen bevat, roept lezers op om na te denken over kwesties zoals ongelijkheid, armoede en oorlog. De paus wilde eigenlijk een boek over hoop schrijven, maar koos ervoor om zich te richten op de behoeften van deze tijd.
Het succes van een autobiografie hangt vaak af van de persoonlijke verhalen die worden gedeeld. Voor Paus Franciscus, die een eenvoudig en niet al te opwindend leven leidt, kan het moeilijk zijn om een boeiend verhaal te vertellen. Critici merken op dat het boek van de paus weliswaar niet slecht geschreven is, maar dat het ook niet echt uitblinkt.
Een van de kritiekpunten op het boek is dat het vol zit met details die geen betekenis lijken te hebben. Het ontbreekt aan diepgang en laat de lezers niet echt toe om de man achter de titel van paus te leren kennen. Volgens critici verbergt de duivel zich in de details, en helaas slaagt Paus Franciscus er niet in om deze valkuil te vermijden in zijn autobiografie.
