De onevenwichtigheden in de wereldeconomie blijven een belangrijk onderwerp van discussie, vooral omdat het leidt tot spanningen tussen de Verenigde Staten en zijn bondgenoten. President Donald Trump heeft aangedrongen op een harde aanpak, maar moet voorzichtig zijn met zijn acties om te voorkomen dat hij een “lus” voor Amerikanen creëert.
Een van de belangrijkste uitdagingen, zoals uiteengezet door Capital Economics, is het verminderen van handelsoverschotten en -tekorten, terwijl tegelijkertijd de werkgelegenheid in de betrokken economieën wordt behouden. Dit betekent dat het huidige handelstekort moet worden verminderd en dat overschotten in landen zoals Duitsland en vooral China moeten worden teruggedrongen, zonder de algehele vraag in een van deze landen te onderdrukken.
Er zijn verschillende voorgestelde oplossingen, waaronder een strategie die wordt gepromoot door Steven Miran, die de financiële adviesraad van de president leidt. Echter, de meeste van deze ideeën kunnen niet volledig omgaan met de essentie van het probleem en zullen naar verwachting geen significant effect hebben, aldus Neil Shearing van Capital Economics.
Het hart van het probleem ligt in het gedrag van sparen en investeren in grote economieën zoals de Verenigde Staten en China. Amerikanen sparen weinig en geven veel uit, terwijl Chinezen juist veel sparen en weinig consumeren. Het herverdelen van de uitgaven zou de beste manier zijn om deze situatie aan te pakken, maar in de praktijk blijkt dit lastig te realiseren.
Als herverdeling van uitgaven niet mogelijk is, kunnen landen met tekorten zich wenden tot het opleggen van tarieven om de vraag naar binnenlandse goederen te stimuleren en de export te vergroten. Echter, tarieven hebben in het verleden beperkt effect gehad en hebben het huidige handelstekort niet weten te verminderen.
Een andere benadering zou kunnen zijn om de wisselkoersen aan te passen, waarbij de munten van landen met tekorten worden verzwakt en die van landen met overschotten worden versterkt. Hoewel er al voorstellen zijn voor een overeenkomst vergelijkbaar met de Plaza-overeenkomst van 1985, zullen veel landen waarschijnlijk weerstand bieden tegen het versterken van hun munten.
Tot slot zou het richten van kapitaalstromen een andere optie zijn om de onevenwichtigheden aan te pakken. Echter, het beperken van kapitaalstromen brengt ook risico’s met zich mee, zoals het in gevaar brengen van de status van de dollar als reservevaluta en het verhogen van de Amerikaanse leenkosten.
Ondanks de retoriek van President Trump over handelspartners, is het huidige handelstekort ook het gevolg van buitenlandse leningen aan de Verenigde Staten, waardoor Amerikanen meer kunnen consumeren dan ze produceren. Het is dus essentieel dat Trump voorzichtig is met zijn acties en aandacht besteedt aan de mogelijke gevolgen van zijn beleid, zoals Neil Shearing benadrukt.
