Ter Apel staat bekend als het dorp met het grootste azc van Nederland, waar asielzoekers zich voor het eerst aanmelden. Dit heeft het dorp een negatieve reputatie gegeven en de inwoners ervaren regelmatig overlast. Om een ander beeld van Ter Apel te laten zien, besloot Powned-verslaggever Mark Baanders om drie maanden in het dorp te gaan wonen, met zijn hond Chupa aan zijn zijde.
Baanders wil met zijn programma ‘Groeten uit Ter Apel’ laten zien dat het dorp meer te bieden heeft dan alleen het azc. Hij onderneemt verschillende activiteiten, zoals deelnemen aan een kickbokswedstrijd, een lied opnemen met de lokale held Alex Vissering, en rijles nemen. Hij maakt kennis met de buren en probeert het Gronings dialect te leren.
Echter, niet alle inwoners van Ter Apel zijn enthousiast over Baanders’ aanwezigheid. Bij zijn aankomst wordt hij al met argwaan bekeken en krijgt hij de opmerking ‘Ga je de asielzoeker uithangen?’. Dit laat zien dat de associatie met het azc diepgeworteld is in de perceptie van het dorp.
Het programma laat ook de realiteit zien van Ter Apel zonder het azc. Een dorpsbewoner geeft aan dat zonder het azc, er weinig werkgelegenheid zou zijn en veel huishoudens zonder eten zouden zitten. Dit werpt een ander licht op de situatie en laat zien dat het azc ook een economische functie vervult in het dorp.
Hoewel het programma een origineel idee is, zijn er ook kritische geluiden. Zo wordt Baanders’ lach en de platte voice-over als kinderachtig ervaren. Desondanks biedt ‘Groeten uit Ter Apel’ een unieke kijk op het dorp en geeft het de mogelijkheid om Ter Apel vanuit een ander perspectief te ervaren.
Al met al laat Mark Baanders met zijn programma zien dat Ter Apel meer is dan alleen het azc. Door zijn verblijf in het dorp probeert hij de diversiteit en de veelzijdigheid van Ter Apel te belichten, los van de negatieve associaties met het azc. Het programma biedt een interessante inkijk in het dagelijks leven van een dorp dat vaak slechts geassocieerd wordt met één specifiek aspect.
