De recente ontmoeting tussen Trump en Poetin in Alaska kan een cruciale rol spelen, niet alleen in de oorlog in Oekraïne, maar ook in de toekomstige vorm van de wereldorde. Ondanks hun complexe relatie, lijken beide leiders een gemeenschappelijke visie te delen die verder gaat dan het conflict in Oekraïne.
Trump heeft in het verleden de retoriek van het Kremlin omarmd en Poetin geprezen als ‘slim’ en ‘capabel’. Hij heeft zelfs gesuggereerd dat de invasie van Oekraïne niet zou hebben plaatsgevonden als hij nog president was. Echter, na zijn terugkeer naar het presidentschap, is de toon veranderd en heeft Trump Poetin openlijk bekritiseerd als ‘gek’.
Desondanks heeft Trump de uitnodiging voor de ontmoeting in Alaska geaccepteerd, in de hoop tot overeenstemming te komen. Hij heeft zelfs verklaard dat er een kans van 75% is op een succesvol resultaat. De schaduw van de verkiezingen van 2016 hangt echter nog steeds over hun ontmoeting, met beschuldigingen van Russische inmenging om Trump te bevoordelen.
De ontmoeting in Alaska vindt plaats te midden van de oorlog in Oekraïne, waarbij Kiev niet is uitgenodigd. Op tafel liggen Russische voorstellen voor een staakt-het-vuren in ruil voor concessies in Donbas. Analisten vrezen dat Poetin zal proberen Oekraïne en Europa te isoleren en de eenheid van het Westen te ondermijnen.
Naast Oekraïne staat ook de controle over kernwapens op de agenda van de ontmoeting. Met het nieuwe START-verdrag dat binnenkort afloopt, biedt de sessie een kans om een nieuwe wapenwedloop te voorkomen en beide leiders kunnen diplomatiek prestige verwerven als ‘regelaars’ van de kernbalans.
Wat de ontmoeting in Alaska echt interessant maakt, is de gemeenschappelijke visie van Trump en Poetin dat internationaal beleid niet wordt bepaald door regels en instituties, maar door de macht van de grote mogendheden. Dit kan een verschuiving in de wereldorde signaleren, weg van regels en naar de realiteit van machtspolitiek.
