Cyprus en Oekraïne hebben parallelle wegen bewandeld als het gaat om invasie, bezetting en revisionisme. In beide landen zijn internationale wetten overtreden en hebben buitenlandse mogendheden ingegrepen in de binnenlandse aangelegenheden. De situaties in Cyprus en Oekraïne tonen de hypocrisie van de internationale gemeenschap aan, die selectief optreedt tegen agressors zoals Rusland en Turkije.
In Cyprus hebben de VN-Veiligheidsraadresoluties 541 en 550 de proclamatie van de pseudo-staat als ongeldig bestempeld en alle landen opgeroepen om deze niet te erkennen. In Oekraïne heeft de Algemene Vergadering van de VN de annexatie van de Krim veroordeeld en recentelijk de “bijlagen” van vier regio’s afgekeurd. Echter, vanwege het veto van Rusland als permanent lid van de Veiligheidsraad, zijn er geen resoluties aangenomen.
Het principe van het niet-gebruik van geweld is een ander punt van overeenkomst tussen Cyprus en Oekraïne. Het Internationaal Gerechtshof heeft Rusland opgedragen om de militaire operaties in Oekraïne onmiddellijk te staken, en een soortgelijke oproep werd gedaan aan Turkije na de invasie van Cyprus in 1974.
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft zowel Turkije als Rusland verantwoordelijk gehouden voor mensenrechtenschendingen in respectievelijk Cyprus en Oekraïne. Rusland werd ook veroordeeld voor het neerhalen van het MH17-vliegtuig en er zijn arrestatiebevelen uitgevaardigd voor Vladimir Poetin en andere Russische functionarissen.
De invasies in zowel Cyprus als Oekraïne waren gebaseerd op het voorwendsel van “bescherming” van Russischsprekende bevolking, maar het Internationaal Hof van Justitie heeft duidelijk gemaakt dat dit geen wettelijke basis vormt. Bovendien is er in Cyprus een unilaterale proclamatie van een “staatsentiteit” geweest, met pogingen om de stad Famagusta te regelen.
De situaties in Cyprus en Oekraïne laten zien hoe invasies en bezettingen vaak gepaard gaan met schendingen van internationaal recht en mensenrechten. Het is belangrijk dat de internationale gemeenschap optreedt om dergelijke acties te veroordelen en de soevereiniteit van landen te respecteren.
