Tien jaar geleden, op 2 september 2015, spoelde het levenloze lichaam van een driejarig jongetje genaamd Aylan Kurdi aan op de Turkse kust, nabij Bodrum. Aylan en zijn familie, vluchtelingen uit Syrië, probeerden Europa te bereiken door de Egeïsche Zee over te steken. Helaas zonk de boot waar ze op zaten, met Aylan, zijn moeder Rehana en zijn oudere broer aan boord.
De foto van Aylan Kurdi, genomen door fotojournalist Nilufer Demir, veroorzaakte wereldwijd verdriet en ontroering. Miljoenen mensen werden geraakt door de beelden van het kleine jongetje op het strand. Deze foto, die bekend staat als de ‘ontwakende oproep’, leidde tot een verschuiving in het sociale discours over vluchtelingen en immigratie.
Ondanks de impact van de foto, lijkt er in de afgelopen tien jaar weinig te zijn veranderd voor vluchtelingen die Europa proberen te bereiken. Volgens UNICEF zijn er in de afgelopen tien jaar meer dan 3500 kinderen verdronken in de centrale Middellandse Zee, zonder dat er significante verbeteringen zijn aangebracht in het beschermingsbeleid voor asielzoekers.
De tragedie van Aylan Kurdi heeft ook geleid tot kunstzinnige uitingen, zoals het boek ‘Sea Prayer’ van Khaled Hosseini, dat een brief van een Syrische vader aan zijn zoon beschrijft. Hosseini, ambassadeur van Goodwill van de UNHCR, roept op tot meer compassie en begrip voor vluchtelingen, en benadrukt de wanhoop die gezinnen drijft om hun leven op het spel te zetten door de zee over te steken.
De herinnering aan Aylan Kurdi en de vele andere vluchtelingen die hun leven verliezen in hun zoektocht naar een veilige haven, blijft voortleven. Het is een pijnlijke confrontatie met de harde realiteit van het vluchtelingenbestaan, waarbij de hoop op een betere toekomst vaak botst met de harde grenzen van de Europese immigratiebeleid. Het is een herinnering die ons eraan moet blijven herinneren om menselijkheid en mededogen te tonen, zelfs in tijden van crisis en onzekerheid.
