Erdogan’s Plan B na de F-35-crash: waarom Eurofighters Turkije geen voordeel geven
De activering van “Plan B” vond halverwege de week plaats in Turkije, na de verdachte stilte uit Washington over het verzoek om het in hun programma te herstellen van F-35 straaljagers. Door integendeel te profiteren van de eeuwig vriendelijke houding van Groot-Brittannië tegenover Ankara, heeft de Turkse president Recep Tayyip Erdogan ervoor gekozen om in de eerste fase twintig straaljagers aan te schaffen van een Europees land met een steeds groeiende moslimbevolking.
De inhoud van de bilaterale overeenkomst bepaalt dat Turkije twintig Eurofighter Typhoon-straaljagers zal kopen van Groot-Brittannië voor 8 miljard pond, terwijl het op zoek is naar nog eens 24 vliegtuigen uit de Golfstaten. Door Europa van buiten naar binnen te benaderen, gaf Ankara opnieuw een signaal af van verdieping van de betrekkingen met de NAVO en het Westen, in een tijd waarin het strategische doel van de overname echter niets anders is dan de snelle versterking van de Turkse luchtverdediging.
Tot zover zijn luchtmacht Israël (met honderden F-15’s, F-16’s en F-35’s), evenals het arsenaal dat Griekenland met de Rafale-straaljagers en de verbeterde F-16 Vipers mobiliseren Ankara tot het uiterste om compensatie in andere landen te zoeken, vooral wanneer noch de terugkeer naar het Amerikaanse F-35-programma, noch de binnenlandse TAI KAAN-jager op komst lijkt te zijn. Voor de Britse premier Keir Starmer was de overeenkomst een “mijlpaal”, maar ook een startpunt voor een grotere verdieping van de bilaterale betrekkingen, hoewel Turkije in 2030 het eerste vliegtuig zal ontvangen en de eerste F-35’s van Amerikaanse makelij aan Griekenland zullen zijn geleverd.
De krachtmeting in de ether zal echter niet noodzakelijkerwijs alleen worden beslist door het type straaljagers dat elk land op dat moment tot zijn beschikking heeft, maar ook door de radarsystemen en strategische wapens die ze kunnen vervoeren. Veel meer, wanneer Turkije beschikt over gevechtsvliegtuigen van de oude generatie, die onmiddellijk moeten worden gemoderniseerd en terwijl de Eurofighter-overeenkomst een breed scala aan parameters moet doorlopen om gewaardeerd te worden, zoals: levertijd, steun, onderwijs, logistiek, wapensystemen, interoperabiliteit.
In die zin zal er feitelijk op de overeenkomst van Ankara worden beoordeeld technologische specificaties waarvan radarsystemen of wapensystemen zullen worden geïntegreerd in de door Groot-Brittannië bestelde Eurofighters. Eén van de eerste verzoeken is nu al of de editie, waarvoor de Turkije zal beschikken over het ultramoderne AESA-radarsysteem, dat een aantal comparatieve voordelen biedt.
