De 17-jarige Milou koos twee jaar geleden voor euthanasie als einde aan haar jarenlange lijdensweg. Voor haar was het een verlossing van psychisch trauma en mislukte therapieën. Haar moeder, Mireille, vertelt in de documentaire “Milou’s strijd gaat door” over de pijnlijke beslissing en de impact ervan op het gezin. Milou was een meisje dat altijd anderen wilde helpen, maar zichzelf niet kon redden. Na seksueel misbruik en het zien van haar broertje in coma ging het snel bergafwaarts met haar mentale gezondheid.
De Nederlandse wet staat euthanasie toe onder strikte voorwaarden, zelfs voor jongeren vanaf 12 jaar. Het aantal euthanasie-uitvoeringen bij jongeren onder de 30 stijgt in Nederland, wat tot discussie leidt over de ethiek en het beleid rondom deze keuze. Na Milou’s dood stuurden veertien medici een brandbrief naar het Openbaar Ministerie om een strafrechtelijk onderzoek naar euthanasie bij jongeren te eisen, waarmee de discussie verder escaleerde.
Artsen en psychiaters die moeite hebben met euthanasie voor jongeren delen ook hun standpunten in de documentaire. De docu probeert psychisch lijden bij jongeren een gezicht te geven en bespreekbaar te maken. Voor Milou was euthanasie geen einde aan het leven, maar aan haar ondraaglijke lijden. Haar ouders worstelen met rouw en onbegrip na haar dood, terwijl de discussie over euthanasiebeleid blijft voortduren.
“Mireille’s strijd gaat door” werpt een licht op de complexe kwestie van euthanasie bij jongeren en de impact ervan op families en de samenleving. Het verhaal van Milou raakt aan diepe emoties en ethische dilemma’s, en roept vragen op over de grenzen van menselijk lijden en zelfbeschikking. De documentaire biedt geen pasklare antwoorden, maar nodigt uit tot reflectie en dialoog over dit gevoelige onderwerp.
