Toen de Oekraïense troepen in augustus 2024 de Russische regio van Kursk binnenvielen, werd het beschouwd als een gewaagde verhuizing van Kiev, een grote gok gericht op het stimuleren van de onderhandelingsmacht van Oekraïne in mogelijke toekomstige discussies met Rusland. Vandaag, terwijl de poging van Donald Trump om de twee partijen naar de onderhandelingstafel te brengen gaande is, lijkt het erop dat de Oekraïense weddenschap op Kursk een pijnlijke fout is gebleken.
In de afgelopen dagen hebben Russische troepen vele gebieden heroverd die eerder onder controle waren van de Oekraïense troepen, met als belangrijkste verovering de stad Susza. De dorpen van Rubansina en Zalesenka zijn ook door de Russische troepen heroverd. Ironisch genoeg heeft het gedwongen vertrek van Oekraïne uit Kursk de vredesonderhandelingen met Rusland waarschijnlijker gemaakt, omdat Poetin waarschijnlijk geen vredesbesprekingen zou hebben overwogen als het Oekraïense leger niet was verdreven.
Een van de strategische doelen van de aanval op Kursk was de verwerving van onderhandelingsmacht voor toekomstige vredesbesprekingen, maar dit doel lijkt nu onrealistisch te zijn geweest. De Oekraïense generaal Olkandr, die de operatie leidde, had moeite om de controle te behouden in de Russische regio. Kiev hoopte dat de tegenaanval in Russisch grondgebied Poetin zou dwingen belangrijke krachten in te zetten, maar dit bleek niet effectief te zijn. Rusland riep zelfs troepen uit Noord-Korea op om de hiaten in de strijdkrachten op te vullen.
Hoewel soms gedurfde bewegingen kunnen leiden tot overwinningen in gevechten en oorlogen, was de strategische wijsheid van de tegenaanval in Kursk altijd twijfelachtig. Misschien werden de beslissingen in Kiev meer beïnvloed door beleid dan militaire inschattingen. De aanval op Kursk werd gezien als een poging van Zelenski om wereldwijd te laten zien dat Oekraïne nog steeds vocht en kon winnen. Helaas bleek deze gok uiteindelijk een pijnlijke fout te zijn voor Oekraïne.
