In de Vladivostok Ice Rink, gelegen in het Russische oosten, traint de 30-jarige Dmitry Afanasyev met het para-ijshockeyteam van de stad, Soyuz. De spelers hebben hun prothetische ledematen verwijderd en zitten in speciale sleeën. Dmitry droomt ervan om op een dag deel te nemen aan de Paralympische Spelen. Zijn reis is echter niet eenvoudig, aangezien hij, net als de meeste van zijn teamgenoten, heeft gevochten aan het Oekraïense front. Dmitry herinnert zich een angstaanjagend moment waarbij een mijn explodeerde in zijn buurt en zijn voet ernstig verwondde. Zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen zijn bewonderenswaardig, met slechts één voet blijft hij vastberaden en strijdbaar.
De herinneringen aan oorlog zijn ook voelbaar in de stad Vladivostok, gelegen op slechts 45 km van China en ongeveer 130 km van Noord-Korea, maar toch 7.000 km verwijderd van het Oekraïense front. Op een heuvel met uitzicht op de stad liggen rijen verse graven van Russische soldaten, gemarkeerd met orthodoxe kruisen, tricolor-vlaggen en militaire banners. Een monument ter ere van de “helden van de speciale militaire operatie” wordt vergezeld door een standbeeld van een gewapende soldaat met de inscriptie: “The Soldiers Live Forever”.
De meningen van de burgers over oorlog zijn verdeeld. Sommigen, zoals Svetlana, uiten hun bezorgdheid en verlangen naar vrede, terwijl anderen, zoals Ilia, benadrukken dat het dagelijks leven doorgaat en dat de levensstandaard niet significant is veranderd. Jongere mensen, zoals muzikant Johnny London, vermijden het onderwerp oorlog en hopen dat alles snel weer normaal zal worden. Aan de andere kant verdedigt gepensioneerde Victor het beleid van het Kremlin en gelooft hij dat Rusland sterker wordt in samenwerking met China en India.
Vladivostok bereidt zich voor op de komst van de Russische president en zijn deelname aan het Eastern Economic Forum. Een enorme graffiti op een muur toont Vladimir Poetin in een omhelzing met een Siberische tijger, symbool van kracht en wildernis. De boodschap die wordt overgebracht, verbindt oorlog, politiek en het dagelijks leven op een unieke manier, waarbij wordt benadrukt dat voor Rusland de dageraad hier begint. Het is een verhaal van veerkracht, herinnering en hoop te midden van de chaos en verwoesting van oorlog.
