De Duitse bondskanselier Friedrich Merz gaat vandaag naar Ankara voor zijn eerste officiële bezoek aan Turkije. Hij neemt de overeenkomst voor de verkoop van Eurofighter-jagers mee in zijn bagage. Tijdens zijn ontmoeting met de Turkse president Recep Tayyip Erdogan zal Merz proberen Turkije te laten aansluiten bij het nieuwe Europese Veiligheidsarchitectuur via het SAFE-programma. Hij zal ook proberen het veto van de Griekse en Cypriotische regeringen, gesteund door Frankrijk, te overwinnen, zoals gemeld door het Duitse Handelsblatt.
Duitse functionarissen benadrukken dat Turkije op veel gebieden een belangrijke partner is en dat ze geen meningsverschillen verwachten tijdens het bezoek. Sinds 2016, toen Angela Merkel een vrijwel volledig verbod op wapenexporten naar Ankara oplegde vanwege de Turkse invasie van Syrië, is er veel veranderd. Het beleid is teruggedraaid en grootschalige militaire exporten naar Turkije zijn nu mogelijk.
Minister van Buitenlandse Zaken Johannes Vandeful heeft eerder al aangegeven dat Turkije een strategische partner is op het gebied van buitenlands beleid en een goede vriend. De EU is de grootste handelspartner van Turkije, met Duitsland als belangrijkste partner binnen de EU.
Tijdens het bezoek zal Merz ook de aanhoudende gevangenneming van de burgemeester van Istanbul, Ekrem Imamoglu, moeten bespreken, evenals kwesties met betrekking tot democratie, de rechtsstaat en mensenrechten in Turkije. De SPD heeft de gevangenneming van Imamoglu beschreven als een serieuze aanval op de democratie in Turkije.
Het bezoek zal zich ook richten op de vluchtelingenovereenkomst tussen de EU en Turkije, waarbij Turkije vooral op economische concessies hoopt. Hoewel er geen nieuwe impuls voor vredesinspanningen wordt verwacht van de ontmoeting tussen Merz en Erdogan, zullen ook onderwerpen zoals de oorlog in Oekraïne en de betrekkingen met Rusland en Oekraïne worden besproken.
Al met al wordt verwacht dat het bezoek stressvrij zal verlopen en gericht zal zijn op het verder ontwikkelen van de betrekkingen tussen Duitsland en Turkije. De inconsistentie van Europa wordt echter wel als een teleurstelling gezien, waarbij Europese waarden soms worden opgeofferd in naam van de realpolitik. Tien jaar geleden waren westerse leiders terughoudend om met Erdogan gezien te worden, maar nu lijkt het in hun belang om goede relaties met Turkije te onderhouden.
