Een schokkend verhaal uit Australië heeft de aandacht getrokken van mensen over de hele wereld. Een 25-jarige vrouw genaamd Analise Hollanda koos ervoor om haar leven te beëindigen met behulp van medische hulp bij zelfdoding vanwege een ongeneeslijke ziekte. Analise leed al sinds haar kindertijd aan een zeldzame neurologische aandoening, waar artsen jarenlang geen diagnose voor konden vinden.
De jonge vrouw werd herhaaldelijk opgenomen in het ziekenhuis vanwege ernstige symptomen zoals chronische pijn, misselijkheid en braken. Ondanks talloze tests leken artsen niet te kunnen achterhalen wat er precies mis was met Analise. Op 18-jarige leeftijd kreeg ze eindelijk de diagnose autonome ganglionopathie, een zeldzame auto-immuunziekte die ongeneeslijk bleek te zijn.
Door haar aandoening moest Analise gevoed worden via voedingssondes en later via parenterale voeding, omdat haar maag niet goed functioneerde. Deze voeding via een infuus bleek echter ook niet voldoende te zijn om haar gezondheidstoestand te verbeteren. Analise leefde constant in angst voor infecties die snel konden leiden tot levensbedreigende sepsis.
De medicijnen die Analise nam om haar symptomen onder controle te houden, hadden ernstige bijwerkingen. Haar botten werden verzwakt tot het punt van osteoporose en ze leed aan meerdere botbreuken en hart- en longproblemen. Ondanks haar jonge leeftijd had Analise al veel te veel pijn en lijden meegemaakt.
Uiteindelijk nam Analise de moeilijke beslissing om voor hulp bij zelfdoding te kiezen, zodat ze op haar eigen voorwaarden kon sterven. Ze wilde niet langer lijden en vechten tegen een ziekte die haar lichaam langzaam vernietigde. Haar verhaal roept vragen op over het recht op een waardig einde voor mensen die ondraaglijk lijden door een terminale ziekte. Analise wilde niet langer wachten op een natuurlijke dood, maar koos ervoor om controle te hebben over haar eigen levenseinde.
