De relatie tussen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de Amerikaanse president Donald Trump lijkt de afgelopen tijd flink bekoeld te zijn. Trump heeft Netanyahu genegeerd tijdens zijn tournee door het Midden-Oosten en heeft zelfs direct gesproken met Hamas en Iran, zonder hierbij Israël te betrekken. Hoe heeft het zover kunnen komen?
In slechts enkele maanden is de relatie tussen Netanyahu en Trump van een triomfantelijke ontvangst in het Witte Huis veranderd in stille vervreemding. Tijdens zijn tournee door het Midden-Oosten heeft Trump Saoedi-Arabië, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten bezocht, maar Israël liet hij links liggen. Voor veel analisten is dit een duidelijk signaal dat Trump het pro-Israëlische beleid heeft losgelaten.
Trump heeft aangegeven dat hij geen bezoek aan Israël rechtvaardigt zonder concrete resultaten. Zonder een staakt-het-vuren, humanitaire hulp of nieuwe overeenkomsten is er volgens hem geen reden om Israël te bezoeken. Zelfs de vrijlating van een Amerikaans-Israëlische soldaat door Hamas is onderhandeld zonder betrokkenheid van de Israëlische regering.
Het lijkt erop dat Israël nu meer als toeschouwer wordt gezien dan als partner. Trump heeft zelfs een staakt-het-vurenovereenkomst gesloten met de Houthi in Jemen, zonder Israël hierbij te betrekken. Dit alles wijst erop dat Trump handelt waar zijn eigenbelang ligt en niet per se in lijn met Israël.
De grote vraag is of de kloof tussen Netanyahu en Trump nog kan worden hersteld. Netanyahu riskeert het risico om openlijk te botsen met een president die populair is onder het Israëlische publiek. Zolang Washington autonoom handelt en overeenkomsten sluit zonder Israël te raadplegen, blijft de vraag bestaan of Netanyahu zijn regering op het spel wil zetten om de band met de VS te herstellen.
Voorlopig lijkt Trump zijn eigen plan te volgen voor vrede en de wederopbouw van Gaza, terwijl Netanyahu met een bezorgde blik achterblijft. De toekomst van de ‘speciale relatie’ tussen Israël en de VS blijft onzeker.
