Het belang van fysieke fitheid onder Amerikaanse generaals is recentelijk onder de aandacht gekomen, nadat de Amerikaanse minister van Defensie, Pitt Heghe, kritiek uitte op de “dikke generaals” in het Pentagon. Heghe benadrukte dat het onaanvaardbaar is om zwaarlijvige generaals en admiraals in de hoogste rangen van het leger te zien. Deze opmerkingen hebben vragen opgeroepen over hoe fit een Amerikaanse generaal eigenlijk moet zijn.
De Amerikaanse strijdkrachten hanteren fitnessnormen die zijn aangepast aan verschillende leeftijdsgroepen. Dit betekent dat oudere militaire functionarissen mogelijk meer tijd krijgen om aan bepaalde oefeningen te voldoen. Elke tak van de strijdkrachten heeft specifieke fitnessnormen die zijn afgestemd op de vereisten van hun taken.
Het Amerikaanse leger heeft bijvoorbeeld de Army Fitness Test (AFT) aangenomen als de officiële test voor actieve soldaten in 21 gevechtsspecialiteiten. Deze test bestaat uit vijf onderdelen, waaronder gewichtheffen, dat-ess, lopen met gewichten, buikspieroefeningen en een twee-mijl run. Voor de Marine bestaat de fitness test uit bochten, bordoefeningen en een weerstandsrace zoals zwemmen of rennen.
De Luchtmacht hanteert een fitness test met drie basisonderdelen, waaronder een 1,5-mijl run, buikspieroefeningen en bochten. Voor gevechtsposities gelden strengere eisen. De Space Force Space Service, opgericht in 2019, hanteert fitnessnormen gebaseerd op die van de Luchtmacht.
Het is duidelijk dat fysieke fitheid een belangrijke rol speelt in het Amerikaanse leger, ongeacht de leeftijd van de militaire functionarissen. Door te voldoen aan de vastgestelde fitnessnormen kunnen generaals en andere hooggeplaatste functionarissen laten zien dat ze in staat zijn om de uitdagende taken van hun functie uit te voeren. Het is dan ook essentieel dat Amerikaanse generaals een goede fysieke conditie handhaven om hun verantwoordelijkheden effectief te kunnen vervullen.
