De recente ontmoeting tussen Mark Rubio en zijn Russische tegenhanger Sergei Lavrov in New York lijkt geen paniek te veroorzaken bij de Russen, wat aangeeft dat de nieuwe houding van de VS ten opzichte van de oorlog in Oekraïne niet direct tot verdere onderhandelingen heeft geleid. Deze verandering in de Amerikaanse positie lijkt meer gericht te zijn op het afstand nemen van de kwestie dan op het actief betrokken blijven.
De reactie van het Kremlin op deze verandering benadrukt de standvastigheid van Rusland in de oorlog in Oekraïne en de Amerikaanse afstandelijkheid vanaf het begin. Deze shift in houding komt na de ontmoeting in Alaska en lijkt de relatie tussen Rusland en Oekraïne verder te compliceren.
De onvoorspelbaarheid van de Trump-regering zorgt voor verwarring bij diplomaten en analisten, aangezien de nieuwe koers niet direct gericht is op Poetin, maar eerder lijkt te spelen op interne politieke belangen. Het gebrek aan concrete acties van Trump in economische of militaire zin maakt de situatie nog onduidelijker.
Ondertussen blijft de Oekraïense president Zelenski zich vastberaden tonen in zijn strijd tegen Rusland. Hij benadrukt het belang van Oekraïne als buffer tussen Moskou en Europa en zoekt naar steun van de internationale gemeenschap. Zelenski promoot ook de opkomende drone-industrie van zijn land als een manier om zich te verdedigen tegen de dreiging van een grotere oorlogsmachine.
De invloed van Trump op Zelenski lijkt duidelijk te zien, aangezien de Oekraïense president openlijk spreekt over buitenlandse investeringen en de noodzaak van overleven in deze moeilijke tijden. Zijn vastberadenheid en daadkracht worden zelfs vergeleken met het Stockholm-syndroom, wat aangeeft hoe hij zich blijft inzetten voor zijn land ondanks de uitdagende omstandigheden.
