Terwijl technologie een hoopvol antwoord biedt aan een vrouw die een kind wil, neemt de bureaucratie deze droom weg.
Alyssa Chaya, schrijfster van kinderboeken, heeft diabetes type 1 en geloofde lange tijd dat moederschap geen optie was. Tijdens de zwangerschap verhogen hoge bloedglucosewaarden bij vrouwen met dit type diabetes het risico op complicaties voor zowel moeder als baby. Eén risico is de geboorte van een grotere baby, wat de bevalling pijnlijker kan maken en ernstige gezondheidsproblemen voor het kind kan veroorzaken.
Jarenlang hield Chaya zichzelf voor dat haar toestand haar ongeschikt maakte voor het moederschap, maar psychotherapie hielp haar haar gedachten te herzien. ‘Als je chronisch ziek bent, ken je je beperkingen maar al te goed’ legt ze uit aan de BBC.
In deze context moedigden de psychotherapeuten haar aan om te schrijven een brief aan haar toekomstige kind die ze omschreef als haar ‘investering in het beste’. In de brief stond: “Jij bent mijn radicaal, niet mijn logische keuze… je bent gemaakt uit liefde, of het nu biologisch is bij mij en mijn man of gecreëerd in een andere baarmoeder.”
Maar nu is het zover technologie als bondgenoot. De ‘gesloten lus’, vaak een kunstmatige alvleesklier genoemd, zou bekende complicaties tijdens de zwangerschap beter kunnen beheersen. De kunstmatige alvleesklier werkt door automatisch insuline te injecteren, op basis van gegevens die patiënten in de app invoeren over het voedsel dat ze hebben geconsumeerd. Zo hoeven ze zelf geen aanpassingen en berekeningen te maken.
Artsen van het Universitair Ziekenhuis van Wales, Cardiff, verzekerden Alyssa en haar man Gareth dat een tamelijk rustige zwangerschap was mogelijk. Ze kreeg zelfs het advies om het systeem drie maanden te gebruiken voordat ze probeerde zwanger te worden, zodat haar bloedsuikerspiegel strak onder controle kon worden gehouden.
Een paar maanden later was het stel echter kapot toen ze een brief lazen waarin ze informeerden dat de implementatie van de technologie een jaar werd uitgesteld vanwege financieringsproblemen. Ze zegt vandaag dat ze, toen ze over de vertraging hoorde, “worstelde met de gedachten die haar vertelden ‘dit is een teken dat je lichaam kapot is en dat je geen kind kunt krijgen'”. In plaats daarvan dacht hij er zo over: “Het is niet mijn schuld, het is geen falen van mijn lichaam, het is een falen van het gezondheidszorgsysteem waartoe ik toegang probeer te krijgen.”
Ze hebben de mogelijkheid om een kind te adopteren echter niet opgegeven, omdat ze zonder de kunstmatige alvleesklier niet tot een zwangerschap zouden willen overgaan.
