Meer dan de helft van de patiënten in Groot-Brittannië wordt geconfronteerd met een van de zes kankers met de slechtste prognose, waarbij 58% van hen binnen een jaar overlijdt. Deze zes kankers zijn hersenkanker, longkanker, leverkanker, maagkanker, alvleesklierkanker en slokdarmkanker. Deze alarmerende cijfers zijn afkomstig van de Less Survivable Cancers Taskforce, een Britse coalitie van liefdadigheidsinstellingen die zich inzetten voor het verbeteren van de overlevingskansen voor deze agressieve vormen van kanker.
In Schotland, Noord-Ierland en Wales ligt het percentage sterfgevallen binnen een jaar na de diagnose zelfs nog hoger, namelijk ruim 60%. Jaarlijks krijgen meer dan 90.000 mensen in Groot-Brittannië te horen dat ze een van deze zes kankers hebben, die verantwoordelijk zijn voor bijna de helft van alle sterfgevallen door kanker.
Een van de grootste uitdagingen bij deze vormen van kanker is de late diagnose. Slechts 28% van de patiënten wordt in een vroeg stadium gediagnosticeerd, wat de kans op effectieve behandelingen die de overlevingskansen kunnen verbeteren, aanzienlijk beperkt. Hierdoor is het essentieel dat er meer aandacht en financiering wordt besteed aan onderzoek naar deze kankers met de slechtste prognose.
Een aangrijpende getuigenis is die van Cheryle Brandon, een vrouw die werd gediagnosticeerd met slokdarmkanker in een vergevorderd stadium. Ondanks de uitzaaiingen naar verschillende organen en lymfeklieren, wist zij na intensieve behandelingen ziektevrij verklaard te worden. Haar verhaal geeft hoop dat zelfs bij de meest agressieve vormen van kanker een ommekeer mogelijk is.
Helaas zijn er ook bekende gevallen van beroemdheden die de strijd tegen deze kankersoorten hebben verloren. Zo overleed acteur Alan Rickman aan alvleesklierkanker, Patrick Swayze aan alvleesklierkanker en zanger Tom Parker aan glioblastoom, allemaal binnen een paar jaar na de diagnose.
De voorzitter van de Less Survivable Cancers Taskforce benadrukt de noodzaak van onmiddellijke actie om de overlevingskansen voor patiënten met deze kankersoorten te verbeteren. Het is onaanvaardbaar dat meer dan de helft van de patiënten binnen een jaar na diagnose overlijdt, en er moet meer gedaan worden om de resultaten voor deze groep te verbeteren. Het is duidelijk dat er meer aandacht en middelen moeten worden ingezet om de strijd tegen deze kankers met de slechtste prognose aan te gaan.
